Sofia Paravicini is al bijna drie maanden artist in residence bij AGA LAB. En als Sofia en ik (Barbara) eindelijk de tijd hebben om te praten, zitten we in de Painting Plants Colour Garden, waar alle groene planten en gele bloemen enthousiast en ijverig om ons heen bloeien. Maar we hebben het over een andere en heel specifieke kleur.
– Sofia steekt een sigaret op als ik haar vraag naar haar achtergrond en wat haar als kunstenaar bij AGA LAB heeft gebracht. –
‘Eigenlijk wilde ik terug naar mijn roots. Ik studeerde beeldende kunst, schilderen. Daarna volgde ik een master in Illustratie en daarna begon mijn carrière als Illustrator. De laatste jaren heb ik vooral gewerkt aan redactionele projecten zoals kinderboeken, boekomslagen, tijdschriften en kranten. Als illustrator ben ik vrij in mijn werk, maar het uitgangspunt zijn altijd de woorden van iemand anders. De afgelopen vier jaar voelde ik de drang om met mijn eigen beelden te beginnen, aan mijn eigen ideeën te werken, terug te gaan naar hoe ik als kunstenaar begon.’
‘Ik kwam hier voor de ets-afdeling. Maar dat werkte voor mij niet. Etsen is me te vlak en ook als proces te traag. Toen begon ik monotypes te maken met uitgesneden figuren. Met de vormen van linoleum vinyl kon ik mijn eigen werk en methode weer vinden.’
Kun je iets over je werk vertellen? Over waar je naar op zoek bent?
‘In mijn werk wil ik de sensualiteit en poëzie van de gebaren van ons lichaam onderzoeken. In het bijzonder van het vrouwelijk lichaam. Ik hou van de rondingen die onze gebaren vormen. De sensualiteit en de beweging. In plaats van de vormen van het vrouwelijk lichaam, richt mijn werk zich op een verkenning van contact, daarom is er een bijzondere focus (met het gebruik van kleur) op de bovenkant van de handen en voeten. Daar waar onze lichaamsuiteinden, onze tactiliteit en gevoeligheid samenkomen, daar is het ankerpunt van rood.’
Ja rood, laten we het over rood hebben. Waarom is je werk rood?
‘Eigenlijk zat er lange tijd geen rood in mijn werk. Maar toen zei mijn redacteur tijdens een opdracht: gebruik in dit beeld eens rood. Ik had mijn twijfels en probeerde het eigenlijk voor haar, maar toen bleek het te kloppen. Vanaf dat moment zit er bijna altijd wat rood in mijn werk.’
En nu ben je bijna een specialist in rood. De volgende residentie ga je verder in op dit rood, toch? Wat is jouw specifieke rood?
‘Karmijnrood en vermiljoenrood. We zitten in de kleurentuin van Naan Rijks en Lucila Kenny en het was Naan die me vertelde over het natuurlijke rood van de wortels van de Meekrap. Ik was zo geïntrigeerd. Het is prachtig rood, zo warm en aards. ’
‘Ik gebruik nooit puur roze, het roze dat je in mijn werk ziet is altijd een gradatie van roze dat ontstaat uit het verwijderen van lagen rood en op deze manier krijg ik huidtinten. In dit roze is altijd het diepe rood te herkennen, te herleiden. Ik meng het niet met witte verf, het wit komt van het Hanemuhle papier. Wat niet koel wit is. Ik krijg er al die mooie zachte, warme, sensuele roodtinten van.’
– Sofia steekt haar sigaret weer aan. De geur van de sigaret versmelt met de geur van de bloemen van de Wede plant waarmee Lucila en Naan samenwerken. Een kind dat bij onze buren aan de andere kant van de tuin verblijft rijdt voorbij. Het is een gelukkig, stil moment dat we meemaken.-
Heb jij ook gelukkige momenten beleefd tijdens je proces?
‘Zeker. Ontelbare. Vooral op het moment dat ik het vilt van het papier haal, en de vorm en kleur zie die door de pers is gecreëerd. Dat waren de mooiste momenten. Maar ook de momenten waarop ik zag dat het nog niet was wat ik wilde en nog meer moest experimenteren. Ik leer nog steeds hoe ik de druk en de hoeveelheid kleur kan regelen of de manier waarop ik het vinyl moet snijden. Het is nog steeds een zoektocht voor mij.’
Nog even over de kleur rood. Deze kleur heeft je een bepaalde richting gegeven?
‘De rode kleur vormt ‘de rode draad’ in mijn werk. Pas in de tweede maand hier zag ik dat ik mijn eigen werk, mijn eigen weg als kunstenaar weer aan het vinden was en daarom heb ik nog een maand bijgeboekt. Ik ben zo dankbaar dat ik dit heb gedaan omdat ik in deze langere periode een nieuwe richting heb kunnen vinden. Het is nu een cirkel voor mij. Ik heb de verbinding gevonden van waaruit ik mijn volgende stap al kan plannen, mijn volgende kunstenaarsresidentie in Mexico om de belangrijke reden: Carmine Red. Puur karmijnrood wordt gemaakt van cochenille, een plantenparasiet, oorspronkelijk afkomstig uit Mexico, waar het nog steeds wordt gebruikt als kleurstof om textiel te verven. Ik laat me door de kleur leiden en ben benieuwd waar het mij gaat brengen.’
Ik ook. Ik hoop je weer te zien, Sofia. Bedankt voor dit mooie gesprek.
Website: www.sofiaparavicini.com
Instagram account: www.instagram.com/sofiaparavicini_studio/
Exhibition ‘ TRACES ‘ De Bouwput
Thursday 26 May – 18.00-21.00
Sofia Paravicini & Vivian Mac Gillavry